Problem z otyłą współlokatorką.

Mam pewną problematyczną współlokatorkę, przez którą najprawdopodobniej zacznę szukać nowego mieszkania. Zaraz pewnie odezwą się głosy, że to ja jestem niewyrozumiała (i być może tak jest), ale nie mieszkam tu za darmo, więc jakiś komfort chcę mieć.

No więc główną przyczyną jest to, że współlokatorka jest bardzo otyła (sama kiedyś mówiła, że waży chyba koło 140 kg), ma 32 lata a wygląda co najmniej na 50, jest strasznie zaniedbana (używa jedynie mydła, pasty do zębów i szamponu). 

Na początku wydawała się być ok, dopóki nie zaczęła mi się co chwilę spowiadać, że wszyscy dookoła tłumaczą jej żeby schudła, a nie wiedzą że nie jest to takie łatwe. I rozumiem, bo są różne choroby, ale ona ta wygląda na własne życzenie. Je ok. 6 posiłków dziennie, a każdy z nich jest smażony, ewentualnie są to kanapki z ogromną ilością sera żółtego. W mieszkaniu cały czas śmierdzi tłuszczem (butelka oleju starcza jej na ok. 2-3 tygodnie), już nawet wietrzenie nic nie daje. Wszystkie patelnie i naczynia są wiecznie tłuste, części nawet nie da się już domyć. A ta się tłumaczy, że w sumie to ona chciałaby jeść zdrowiej, ale nie będzie sobie wszystkiego odmawiała (ale nie odmawia sobie niczego ). Cały czas śmierdzi od niej potem, gdy wchodzi na 3 piętro to jest już cała mokra, a jej sapanie słychać już od kiedy wdrapie się na 1. piętro. 

Nigdzie nie chodzi pieszo, wszędzie autobusem. Jak mi kiedyś opowiadała, że musiała podejść gdzieś gdzie autobus nie dojeżdża i miała do przejścia kilometr, to miałam wrażenie, że oczekiwała ode mnie gratulacji, jakby to był jakiś niebywały wyczyn sama sporo biegam, proponowałam jej kiedyś żeby dołączyła, że może zacząć od marszów, to popatrzyła na mnie jak na kosmitę. 

Jak skorzysta z łazienki, to później nie da się wejść przez co najmniej pół godziny, bo tak wali, normalnie chce się rzygać. Poza tym spotyka się z facetem pod 60, no i nie ukrywam, że nie jest to dla mnie zbyt komfortowa sytuacja gdy koleś do nas przychodzi, mógłby być prawie moim dziadkiem. Kiedyś w nocy się przebudziłam, bo coś było strasznie słychać, okazało się że to mega głośnie chrapania takiego starego dziada, stwierdziłam, ze pewnie w takim razie został u niej na noc, po czym rano się okazało że to ona tak chrapie, i słyszę to teraz co noc. 

Wiem wiem, pewnie jestem bezczelna i brakuje mi empatii, ale ja na prawdę nie mam nic do otyłych ludzi, jeśli dbają o siebie i starają się z tym walczyć. Ale jeśli ktoś jest taki na własne życzenie, objada się samym tłuszczem i słodyczami, po pracy siedzi jedynie na d*pie i nic nie robi, to ja się po prostu takim kimś brzydzę wolę się wyprowadzić i mieszkać z kimś, kto je i dba o siebie w normalny sposób.

Nadesłano na: https://www.facebook.com/ch.wspollokatorzy/